Şir-i Hüda (Hilmi)

Zümre-i nâçîzleriz bende olup Hayder’e

Şîr-i Hudâ Mürtezâ safşiken u safdere

Haybet-i “Lâfeta”dan arz u sema titredi

Şiddet ile urunca pence der-i Hayber’e

Dest-i velâyet ile salladı Zulfikar’ın

Kesti yedi kat yeri darbedicek Anter’e

Şah-ı Velâyet Ali, cümlemizin serveri

Kanberiyiz tâ ebed Kanber olan Kanbere

Kalb-i seliminde çün hubb-i Ali olanlar

Verdi Hüseyn aşkına bakmadı cân u sere

Râhı mahabbetinde mest-i mey-i aşk olur

Cennet-i adn içinde talib olan Kevser’e

Mevt u hayat elinde, ol veli-yi mutlakın

Murdeler ihyâ olur, “Kum” deyicek makbere

Cennet u duzah anın emrine fermanberi

Eyleye taksim o dem, hâkim olub mahşere

Tâ ki çıkar nisbeti silsile-i ahdimiz

Âl-i Ali’den hemin Hazret-i Peygamber’e

Mürşidimiz Muhammed, rehberimizdir Ali

Âşık olan can verir mürşid ile rehbere

İki cihanda ebed, kaygu çeker mi dahi

Sen ki şef’i olasın “Hilmî” gibi kemtere

Hilmî