Ali (Efgan Usta)

Kimsenin gücü kuvveti yokken Ali, yardıma koştu,

Başlar hırkaların yakasına sokulmuşken Ali, meydanları aştı.

Onlar sözde kalmışlarken Ali, gerçekleri konuştu,

Onlar durup dururlarken Ali, nurla karanlıkları aştı.

Salıverip atının gemini Ali, ölüme koşturdu,

Bedir, Hendek, Hayber’ de Ali, ümmeti coşturdu.

Bir dağ gibiydi, fırtınalar Ali’yi yerinden oynatamazdı,

Kasırgalar, tufanlar Ali’yi söküp atamazdı.

Hiç kimsenin gücü yoktu, Ali’nin bir aybını göstersin,

Kimsenin haddi değildi, Ali’nin ardından bir laf söylesin.

Mustazaflar Ali’nin yanında yüceydi,
Haksızlık edene Ali, gösterirdi zulmetmek niceydi.

Kuvvetli olan Ali’nin yanında kesilemezdi aslan,

Mazlumun hakkını Ali, mutlak alırdı ondan.

Ali Allah’ın kazasına razı, emrine teslim oldu,

Ali Leylet-ul Mebitte sattı canını, can buldu.

Ali’yi gördün mü, Allah elçisine yalan isnat eylesin?

Ey Ali, and olsun Allah’a, Onu gerçekleyen ilk kişi sensin.

Ali, yapacağı işe baktı, verdiği sözü tuttu,

Ali, asla tamah etmedi, dünyayı kaldırıp attı.

Ali secde halinde mihrabda “fuztu” nalesi eyledi,

Ali ”ve Rabbil Ka’be” diyince, sonunda murada erdi…

Efgan USTA
13 Recep 2003