Sizden Gelenler

Sana uzanıyor eller Gözler seni gözler Ağa Sana imreniyor güller Gönül seni özler Ağa Sen kâinatın kalbisin Habib-i Hak habibisin

Hortlamışken yeniden karanlık Cahiliyet, Lütfeyledi İlahi âlemlere merhamet. Yeniden vahiy oldu insanlara velayet, Geldi bugün dünyaya Sadık-ı Al-i Ahmet. Muhammedi

Ey gül-i bağ-ı Muhammed u Zehra, Ey Şebih-i Peygamber Hasan-ı Mucteba, Canlar feda olsun Mevla yoluna, Ey Server-i Ehl-i cennet

Babam diyor ki: Biz Kerbela’ nın çocuklarıyız; Çünkü Kerbela izzet ve iman mektebidir, Çünkü Kerbela hürriyetin sembolüdür. Eğer istiyorsa insan

Ey Kerbela Haydarı Ey Zehra Yadigârı Ey Kevser’in kurbanı Huseyn Eba Ebdillah Huseyn Eba Ebdillah Huseyn Eba Ebdillah Sensin aşkın

Ey Eba Salih ! Her Cuma sabahı ateş-i vuslatla yanarım, Hasretinden ey sevgili dide giryan kan ağlarım. Kanlı mihrap, kanlı

Zaman daralmış, her yer karanlık, Asırlardır çalmıyor kapımız Ali’ce Artık esmiyor rüzgârın, Gelmiyor nefesin ılık ılık Ne olur gel ey

Vefa etmedi bu ümmet Muhammed’in göz nuruna, Yakıldı din kapısı, dini korumak adına. Lanetlenmiş bir tekme, girince din evine, Zehra’nın

Kerbela’ dan Zeynep ana, Nasihat göndermiş bana, İffetinden taviz verip, Zulme sakın teslim olma, Hicap sembolündür senin, Kırılsa da başın,

Kimsenin gücü kuvveti yokken Ali, yardıma koştu, Başlar hırkaların yakasına sokulmuşken Ali, meydanları aştı. Onlar sözde kalmışlarken Ali, gerçekleri konuştu,

CENAB-I HÜSEYN’NIN SAMLILARA HITABESI Samiyan, ben nur-u cesm-i Mustafayim öldürün Öldürün ruh-u Aliyyelmürtezayim öldürün Ceddi pakimdir Muhammed bab-I zisanim Ali

Mah-i muharremde derd-i hicranda Sah Hüseyin der de yanar aglarim Zemin ü asüman bütün matemde Sah Hüseyin der de yanar

Ezelden gönül verdik sirr-i Yasin Ta-Ha’ya Sultan-i ilm-i ledün Muhammed Mustafa’ya Esrar-I noktayi Be nurül –ehadül –ahmed Hamse-I Al-I Aba

Sen ruhsun, biz beden ya Resulallah Beden ruh olmadan neye yarar ki İnsanlık gemidir, sen de Nuh’usun Gemi Nuh olmadan